گفتگوهای تنهایی
شمعی در خلوت خاموش شبهای دراز زمستانی می سوخت ، در دل تیره و پر هراس زندگی بزرگ ، بر گردش زندانیان و زندانبانان همه حلقه بسته و گرم و کار خویش . و او در جمع تنها بود زبانش زبانه آتشی بود و سخن نمی گفت . زبان هائی که از گوشت و رگ …
راست می گویی راست و چقدر من غمگینم ، در این دنیا رنگی و اندازه ای نیست ، هیچ چیزی نیست ،هیچ کسی نیست که به دیدن ارزد . « کسی که نمی خواهد ببیند به روشنایی نیازی ندارد» کسی که نمی خواهد ببیند پلک هایش را بیثمر چرا بگشاید ؟ آنگاه که هیچ چیز …
وفرشته تنها که از میان همه ی کسانی که با رشته های گوناگون ورنگارنگ با من پیوند داشته اند کمتر از همه مرا می ستود و بیشتر از همه مرا می کاوید مرا که… آنچه همواره تکرار می کرد ومن خیلی خوشم نمی آمد ومی دانست اما باز هم تکرار می کرد این بود که …
گویی به پایان همه چیز رسیده ام تا مرز عدم چند گامی بیشتر نیست میدانم که پشت سرم هیچ چیز ، هیچ کس نیست که وسوسه ی دیدارش رویم را به سوی دنیا برگرداند .. همه چیز و همه کس مرده است اما جنازه هاشان را همچنان باید بر دوش بکشم و این کار مرا …
من هنوز اسیر نشده ام ، شاید هرگز نشوم . من همچنان حس میکنم که میتوانم آزاد شوم . اما آنچه مرا مقید نگاه داشته است وحشت از آزادی است اگر یک زندانی ، در بیرون هیچ دل خوشی نداشته باشد آزادی را طلب نمی کند ، هر چند در را به سوی خود گشوده …
نه هیچ چیز مهم نیست ، هیچ چیز مهم نیست ، نه پسندت ، نه نپسندیدنت ، نه مهرت ، نه کینت ، نه حضورت و نه غیبتت ، نه زشتی ات و نه زیبایی ات ، هیچی ، هیچت! – یعنی چه ؟ این همه بی تفاوتی؟ – آری هیچ ، هیچ چیزت برایم …