نوشته های عاشقانه دکتر علی شریعتی
در زیر این آسمان ، این انتظار چیست که روح را بیتاب خویش کرده است ! در تاریخ این عطش چیست که هرگز در روح های سیراب فرو نمی نشیند؟ روح های مهاجر چرا آرام نمی گیرند؟ عشق و عصیان دلهای بزرگ را چرا رها نمی کند ؟ بانگ آب خاطره ی دور کدام زندگی …
در باغ ” بی بر گی ” زادم .. و در ثروت فقر غنی گشتم … و از چشمه ی ایمان سیراب شدم … و در هوای دوست داشتن ، دم زدم … و در آرزوی آزادی سر بر داشتم … و در بالای غرور ، قامت کشیدم … و از دانش ، طعامم دادند …
ایمان بی عشق اسارت در دیگران است و عشق بی ایمان اسارت در خود. ایمان بی عشق تعصبی کور است و عشق بی ایمان کوری متعصب! عشق بی ایمان های و هوایی است برای هیچ و عطشی است به سوی سراب و شتاب دیوانه واری است به سوی فریب و دروغی است که آن را …
پر می شوم ، پر میشوم ، پر می شوم ، پر می شوم…. و که می داند که پر شدن یعنی چه ؟ پر شدن یک انسان خالی یعنی چه؟ بارش بارانی تندر آسا ، صاعقه زن ، با قطره های سرد و درشت بر کشتزاری تشنه ، زرد و خشک که در کویری …
دِل دَلیلی دارَد که عَقل اَز آن آگاه نیست . دکتر شریعتی
مادرم میگفت عاشقی یک شب است و پشیمانی هزار شب است پشیمانم که چرا یک شب عاشقی نکرده ام دکتر شریعتی