نامه شریعتی به دکتر سیروس سهامی
برادر سلام ما دو تا ماهی بودیم توی دریای کبود خالی از اشکهای شور از غم بود و نبود خنده مان موجها را تا ابرها می برد گریه مان لبهای دشمن را به خنده می گشود … همیشه نوک می زدیم به حباب های بزرگ ! تا که مرغ ماهی خوار آمد و جفتم و …