ناگفته های هادی غفاری: مسئولیت مصباح نقد شریعتی بود

آنچه می خوانید بخشی از مصاحبه خبرآنلاین با هادی عفاری ست که می توانید بخش کامل آن را اینجا بخوانید، اما آنچه در زیر خواهید خواند بخشی از صحبت های هادی غفاری ست که در رابطه با “دکتر علی شریعتی” زده شده است.


  آقای مصباح را هم آن زمان به خاطر دارید؟ چه می کردند؟

نه، ایشان در مدرسه حقانی تفسیر قرآن می کردند. آدم ملا و متدینی است. بیشترین مسئولیت ایشان در آن زمان این بود که نظریات شریعتی را نقد کند. در حالی که شریعتی تمام توان و تلاشش این بود که در جامعه خیزشی برپا کند ایشان در مدرسه شریعتی را نفی می کرد. آدم ملایی است، آدم فلسفه فهمی است، نمی گویم فیلسوف است، چون ما که فلسفه خوانده ایم به کسی فیلسوف می گوییم که دارای نظریه فلسفی باشد. این آقا هم فلسفه را بلد است اما صاحب نظریه فلسفی نیست. علامه طباطبایی و ملاصدرا فیلسوف بودند چون نظریه فلسفی داشتد.

من می‌خواهم بگویم امروز یعنی سال 1393 تحلیل ما از سال 57، 55، 54 باید به گونه باشد که به آن فضا برویم، آنجا باشیم، آن فضا را درک کنیم، از سال 53 تا سال 57 این مادر، خواهر و همسر بیچاره من دائما در ترس و لرز زندگی کردند، در خانه را که می زدند، احتمال اول این بود که آمدند  مرا بگیرند، خواهر از پشت بام می رفت، مادر زیرزمین می‌رفت، من از روی دیوار، همسرم از آن ور…

 انقلاب ارزان به دست نیامده است، البته من روحیه طلبکاری ندارم. اما برای اظهارنظر در مورد سال های 57، 58، 60 باید به آن فضا بروید،  روزهایی که چریک‌های فدایی خلق و حزب توده می خواستند ما را نوکر شوروی کنند.

خاطرم هست سفری به انگلیس داشتم برای تشییع جنازه آقای بابی ساندز، من او را دفن کردم و آقای کیران دوهرتی که بلافاصله بعد او فوت شد. من آن زمان بلفاست انگلیس بودم. در مراسم تشییع جنازه آنها هادی غفاری شان یک خانم بود(خنده) جمعیت زیادی از کلیسا به سمت قبرستان می رفتند، این خانم که نقش هادی غفاری را ایفا می کرد بالای یک فولکس ایستاده بود و شعار می داد. یک هو گفت بخاطر این قهرمان ملی یک دقیقه سکوت کنید. پریدم بالای ماشین، انگلیسی هم  بلد بودم، میکروفن را گرفتم و به انگلیسی گفتم دوستان، خواهران و برادارن ما، مگر دولت انگلستان به ما کم سکوت تحمیل کرده است؟ما به دست خودمان هم یک دقیقه سکوت کنیم؟ بلند داد بزنید مرگ بر تروریست. این اقا مقتول تروریسم استعمار انگلیس است. به یکباره آتشی در جمعیت به پا شد.

چه سالی بود؟

آن زمان نماینده مجلس بودم، شاید سال 67، 68. بعد که به سفارت برگشتیم، بی بی سی به کاردار سفارت زنگ زد و درخواست مصاحبه با من را کرد. من گفتم بیایند من ابایی ندارم ولی یک شرط دارم. شرطم هم این بود که هرآنچه گفتم پخش شود، اگر سانسور کنید مصاحبه می کنم و اعلام می کنم. در مصاحبه، مجری از من پرسید می توانید بگویید در بلفاست چه کار داشتید؟ گفتم همان کاری که شما 200 سال در ایران داشتید، شما در دوره قاجار در ایران چه کار داشتید منم همان کار را می کردم، گفت یعنی دخالت در امور داخلی ما، گفتم دخالت شما دخالت نبود یا بود؟ گفت اجازه می دهید یک نماینده پارلمان ما به کردستان ایران برود(آن زمان کردستان شلوغ بود) گفتم می توانید تضمین بدهید که همین الان هم کارمندان سفارت شما را در کردستان نگرفتیم و زندانی ما نیست، دید من مطلع هستم، دیگر ادامه نداد. آخر سر گفت شما اجازه می دهید یک نماینده مجلس ما این کار شما را انجام دهد؟ گفتم شما مطمئنید نماینده شما همین الان در ایران این کار را نمی کند، گفت اجازه می دهید ما به ایران جاسوس بفرستیم، گفتم می خواهید اسم چندتا از جاسوس های انگلیسی که درایران هستند را نام ببرم… آخر میکروفن رو داد به من، گفت شما سوال کن من جواب می دهم.

عده ای فکر کردند موقع تقسیم غنائم است، پس شروع کردن به انکار کردن دیگران

می خواهم بگویم امروز عده‌ای که راحت طلب بودند  فکر کردند موقع تقسیم غنائم است برای آنکه بگویند ما هستیم می گویند  دیگران نیستند. اما ما اینکار را نمی‌کنیم. ما می گوییم همه در انقلاب زحمت کشیدند جان کندند و امیدواریم که انقلاب در مسیر درستش حرکت کند، منتهی این اتهامات را هم قبول نداریم.

چرا زمانی می رسد که شمایی که مدعی هستید از سابقون هستید رد صلاحیت می شوید؟ چرا هاشمی رفسنجانی که بروبیایی در این انقلاب داشته است  مهر رد صلاحیت خورد؟

بی گناهی کم گناهی نیست در قاموس عشق، یوسف از دامان پاک خود به زندان می رود. ما دوتا ویژگی متاسفانه داشتیم. اول اینکه چاپلوسی در قامت ما نمی گنجد. هرگز اهل چاپلوسی نبودم و نان به نرخ روز خوردن بلد نبودم و نیستم، نه اینکه بلد نباشم ولی این کار را نمی کنم. دوم اینکه هرگز از اندیشه و آرمانم دست برنداشتم. اندیشه و آرمانم و باورهام را کنار نگذاشته ام. روزی که آقای احمدی نژاد رییس جمهور شد، در دوره ای با دوستانم، به آنها گفتم این آقا آدمی است با این ویژگی، این ویژگی….

سال 64 به خاطر میرحسین موسوی دعوای تندی با احمدی نژاد کردم

من سال 64 و 65 دعوای تندی را با احمدی نژاد کردم، در اوج جنگ. آن زمان این اقا در دانشگاه علم و صنعت دانشجو بود. اقای میرحسین موسوی نخست وزیر بودند، در آن شرایط سخت جنگ، یک باندی که امروز هم مخالف آقای میرحسین موسوی هستند آن روز هم علیه ایشان فعال بودند، اما امام طرفدار جدی آقای موسوی بود. من برای سخنرانی در دانشگاه علم و صنعت دعوت شده بودم، یک باندی که همه کنار هم نشسته بودند، یک آخوندی هم بین آنها بود، این باند علیه موسوی شعارهای تندی می دادند، یک آقایی بلند شد یک نسبتی به آقای میرحسین موسوی داد، من گفتم اگر راست می گویی بر پدرت لعنت. گفت با پدرم چه کار داری؟ گفتم اتفاقا من به پدرت لعنت نفرستادم چون می دانم دروغ می گویی.

آن فرد کی بود؟

 من آن زمان نمی دانستم که احمدی نژاد است.

چه نسبتی داد؟

دقیق خاطرم نیست اما نسبت ناروای سیاسی داد. خلاصه اینکه گدشت تا ایشان شهردار تهران شد. سال آخر شهرداری ایشان و در بحبوحه انتخابات ریاست جمهوری بود،  رفته بودیم نمایشگاه عطر سیب محرم که شهرداری راه انداخته بود، من هم که امام جماعت بودم رفتم ببینیم چه خبر است و چه چیزهایی می شود برای مسجد خریداری کرد.

یک آقایی که کارمند شهرداری بود آمد نزد من و بعد از سلام و علیک گفت اقای غفاری من را می شناسی گفتم نه، گفت چهره من یادت نمی آید، گفتم نه گفت من الان شهردار منطقه 7 تهران هستم. گفت آقای غفاری  این آقای احمدی نژادی که برای رییس جمهور شدنش انقدر مخالفت می کنی را به خاطر داری، گفتم نه من همین سال ها و رفتارهای او در اردبیل و  تهران را می بینیم، برخوردی با هم نداشتیم. گفت سال 64، 65 یادته، دانشگاه علم و صنعت نارمک یک نفر بلند شد به میرحسین موسوی مخالفت کرد، شما فلان جواب را به او دادی، آقای احمدی نژاد همان فرد است.

خاطره ای را بگویم. یکی از دوستان ما که معتقدیم ایشان دکترای هواشناسی دارد…

نان به نرخ روز خور؟

اووه هواشناس. الان هم مقام بالایی در کشور دارد. من با ایشان در مجلس بودم. جنگ به مشکل خورده بود، آقای رفسنجانی در موضع فرماندهی کل قوا چند نفر را جمع کردند و به هرکدام از ما یک سمتی را محول کردند و جدی هم از ما مسئولیت خواست. حتی گفتند اگر نرسیدید به مجلس بیایید نیایید اما اینکارها را انجام دهید. من شدم مسئول مجروحین جنگی که باید در سراسر کشور ستاد می زدیم و به همه بیمارستان‌ها اشراف داشتیم. بعد هم معاونانی را برای من تعیین کردند. آن موقع بین بهداری سپاه، ارتش، نیروی هوایی، بنیاد شهید،  وزارت بهداشت و …دعوا بود. یک آقایی که همین آقای هواشناس باشند یک گوشه دیگر کار را گرفت. یک روز من را در مجلس دید گفت اقای غفاری نمی آیی به اقای رفسنجانی گزارش بدهی؟ حداقل هفته ای دوبار بیا گزارش بده، گفتم من دارم کارم را می کنم چه گزارشی بدهم. گفت نه برو نشان بده،  با دست اشاره می کرد برو خودت را نشان بده. من 6ماه یکبار هم گزارش نمی دادم ولی  در یک روز شاید به سه شهر و سه نقطه کشور سفر می کردم. من کارم را کردم، خودم را هم نشان ندادم، تملق و چاپلوسی هم نکردم. نه در گذشته نه امروز برای کسی سینه نمی زنم.

خاطرم هست نوجوان بودم، پدرم یک شب در مسجد مهمان داشت، به من گفت یک چایی برای این آقا بیاور، گفتم این آقا کیه، گفت نماینده تبریز در مجلس. پدرم از این آقا پرسید تو مجلس کارت چیه کدام کمیسیونی؟ به ترکی گفت ما فقط کُفُش را می زنیم. دست می زنیم. من در مجلس کف زن نبودم. عقبه من به من نهیب می زند که نه تملق کنم نه  چاپلوسی کنم نه طلبکار باشم.

هادی غفاری نرم و تند نیست، اصلاح طلب بودم امروز هم هستم

پس آقای غفاری نرمخو نشده ؟

من نرم و تند نیستم، من همان هادی غفاری هستم، آن روز هم اصلاح طلب بودم. روبروی من  بنی صدر بود. امروز هم اصلاح طلبم روبرویم همان کسانی هستند همان حرف های بنی صدر را می زنند اما قالب عوض کرده اند. امروز هم با صراحت می گویم طرفدار کسانی هستم که از آزادی مردم دفاع می کردند، آزادی که ما می گوییم آزادی حرام و گناه نیست که به بیخ ریش ما می بندند.

من یادم نمی آید راهپیمایی رفته باشم همسرم با من نبوده باشد، من به شدت زن ذلیل هستم(خنده) خیلی با هم رفیق هستیم و ایشان را در اوج قبول دارم. بعد از 88 در یکی از راهپیمایی هایی که برگزار می شد من هم حضور داشتم، خانمم با من بود، این بی انصاف های دروغگو یک عکسی را فوتوشاپ کردند و خانمی با حجاب بد را کنار من گذاشتند این را چاپ کردند و به تعداد فراوان پخش کرده بودند. یک روز مسجد خیابان نیلوفر رفته بودم آنجا دیدم آنجا این عکس را به عنوان بانیان فساد اجتماعی در لباس روحانیت چاپ و منتشر کرده بودند. من اصلا همچین عکسی ندارم، بینی و بین الله فتوشاپ است.

من در طول زندگی ام به کسی تهمت نزدم، بهتان نزدم، دروغ نگفتم. اصلاح طلبی یعنی همین. ما خواهان عدالت اجتماعی بودیم. ما خواهان آزادی بودیم. من علی ابن ابی طالب را بیش از همه چیز در آن چهره آزادی خواهی اش می شناسم. جای موعظه نیست ولی برای اینکه می خواهم از من بماند این را برایتان بگویم. بعداز جنگ نهروان علی ابن ابی طالب توی کوچه روی زمین نشسته بود، تعدادی از دوستان و یارانش اطراف ایشان نشسته بودند، برخی از خوارج هم اطراف امام بودند. همان خوارجی که تا دیروز علیه ایشان می جنگیدند با آزادی تمام کنار ایشان نشسته بودند.

حضرت داشتند صحبت می کردند. یک لحظه خانمی از آنجا رد شد، به جز عده معدودی همه حواس ها به سمت آن خانم جلب شد و سرشان را برگرداندند. یکی از یاران حضرت ناراحت شد و به آنها توپید. حضرت گفت آرام باش، مردان را به زنان توجه ویژه ایست اما هرگاه زنی توجه شما را جلب کرد به منزلتان بروید. آنچه را  که او دارد همسر خودتان هم دارد. ببینید چطور با واقعیت برخورد می کردند.

آن فردی از که خوارج بود بلند شد و گفت قتل الله کافرا ما افقهه. خدا این کافر را بکشد. یعنی علی را. چقدر خوب می فهمد. یکی برخاست تا با این فرد برخورد کند، بهرحال به علی گفته بود کافر. حضرت فرمودند بنشین، این اقا یک بد به ما گفته حداکثر حقش این است که یک بد بشنود.علی این چنین فردی است. کسی است که نهروان و جمل را خوابانده اما در بین مردم چنین است. من خندق و خیبر و احد  را قبول دارم اما علی برایم بیش از همه در این آزادی خواهی تعریف می شود.

ما اینگونه رفتار می کنیم؟ کسی جرات می کند به ما بگوید بالای چشمت ابرو است؟ این تفکر به مردم اندیشه و آزادی می دهد، با واقعیات اثباتی برخورد می کند نه اینکه زود چماق بردارد و بر دهان و سر مردم بکوبد. ما همچنان در برابر ظلم می ایستیم با کسی هم تعارف نداریم، چیزی هم نمی خواهیم.

من به شدت به شریعتی علاقمند هستم این را پنهان هم نمی کنم، چون با او هم بند بودم. سلول او روبروی سلول من بود. من بخاطر اینکه می خواستم او را بیشتر ببینم بهانه ای درست می کردم تا از سلول بیرون بیایم و سلام و علیکی با ایشان کنم. دکتر شریعتی می گوید نه چیزی دارم که ترس از دست دادنش و نه چیزی می خواهم که از ترس از بدست نیاوردنش سازشکار باشم. نه چیزی دارم که از من بگیرند، نه چیزی می خواهم که بترسم به من ندهند.

چاپلوس نبودن و دفاع از اندیشه هزینه دارد، من هم هزینه دادم

هادی غفاری

 

6 دیدگاه دربارهٔ «ناگفته های هادی غفاری: مسئولیت مصباح نقد شریعتی بود»

  1. با سلام و خسته نباشی
    وقتی انسان این مطالب را می خواند چقدر افسوس می خورد . چه انسانهای پاک و مخلصی چه در پیروزی انقلاب و چه در دوران جنگ شبانه روزی کار کردند ، وقت گذاشتند ، سختی کشیدند ، زندانها رفتند و…. ولی معلوم الحال هایی (مانند شیرو در سریال سلطان و شبان ) باز شاهی روی شانه هایشان نشست و چه ضرباتی به انقلاب و اسلام و یاران انقلاب و حتی به رهبری معظم انقلاب زدند و هنوز می زنند ؟

  2. درود به شرافتت آقای غفاری مگر یزیدهای زمان و ابن زیادهای زمان که نقاب امام حسین (ع) بر چهره زدند فهم درک این مطالب را دارند؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

  3. این اقای غفاری الان کجا هستند چقدر جامعه به این افراد نیاز دارد که مانند ابوذر بر این کاخها بتازد

  4. کاش اقای غفاری توی این سن یادمیگرفتن نظر چپ و مخالف خودشونو با نزاکت بیشتری بیان کنن طی برخوردی که داشتم واقعا از لحن این اقای سیاسی متاسف شدم

  5. محمد جواد

    این آقای غفاری همون امام جماعتی هستند که در سال 88 در اوج مشکلات داخلی کشور وزارت اطلاعات حدود 300 قبضه سلاح کلاشینکف در زیرزمین مسجدشون در نارمک پیدا کرد؟ البته ظاهرا از انبار کردن سلاحها در اون مسجد چند سالی گذشته بوده چون مقداری زنگ زدگی داشتند اما کاملا سالم بودند.
    احتمالا ایشون هیچ اطلاعی نداشتن. نعوذ بالله!!

  6. جناب هادی غفاری من 63 سالم است و دو رای به جمهوری اسلامی دادم .. شناسنامه ی شما و امثال شما را میدانم .. شما کسی بودید که اسمتان لرزه به جان نوجوانان پرشور تحصیل کرده امان می انداخت .. یکی از کثیف ترین آخوندهایی که می شناسم .. شما و امثال ملت مرا به نکبت کشیده اید .. حتی خودتان اظهار میدارید که برای چاپلوسی از سلولم که روبروی سلول شریعتی بود به بهانه ای بیرون می آمدم و خود را به او نزدیک میکردم تا به ایشان سلامی بکنم .. این نشان میدهد که ایشان شمارا هم قبول نداشتند تا با شما رفاقت داشته باشند .. مردک حالا میخواهی خودت را به این شریف بچسبانی ؟ خدا ازت نگذره .. این ملت اگر حافظه تاریخی داشته باشه خوب میدونه که نسل شمارو هم باید از روی زمین پاک کنه .. و خواهد کرد ..

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *