انسانی که ساخته ی محیط نیست ، محیط ساخته ی اوست

انسانی که ساخته ی محیط نیست ، محیط ساخته ی اوست ،

او از همه ی جبر ها که همیشه انسان ها را در خود می فشرده و قالبهای ماهیت ساز خود را بر آنها تحمیل می کرده است

به نیروی علم ، تکنیک ، جامعه شناسی و خود آگاهی و قدرت ایمان و آگاهی رها شده است :

از جبر طبیعت و وراثت، جبر تاریخ، جبر جامعه (محیط)، به هدایت علم و تکنیک آزاد می شود و بر هر سه زندان خویش می شورد

 و بر هر سه مسلط می شود و با نیروی عشق از چهارمین زندانش ، زندان خویشتن ها رها می شود

و بر ان می شورد و بر خویشتن خویش مسلط می شود و « خویشتن خویش » را می سازد.

_______

شریعتی ، اسلام شناسی 1 ، انسان ایده آل

1 دیدگاه دربارهٔ «انسانی که ساخته ی محیط نیست ، محیط ساخته ی اوست»

  1. متن از نظر ادبی قوی بود.اما به نظر من چیزی که استاد را حداقل برای من جذاب ساخته است،این است که پاره ای از سخنانش دیگری را نقض می کنند.مثلا اینجا گفته تکنیک و جای دیگر میگوید علم و دانشی که امروزه مردم به آن پناه آورده اند جوابگو نیست و مسائلی از این دست!
    اما سوالی دارم:جبر یا اختیار؟آمدن ما به این دنیا جبر بود خودمان که نخواستیم!اما خدا میگوید زندگی در این دنیا اختیار است و این اختیار را فقط به اشرف مخلوقاتش یعنی ما انسانها داده است.چگونه؟مگر من خواستم که به اینجا بیایم که حالا خودم هم تصمیم بگیرم چگونه زندگی کنم!!!!!!!!اگر خداوند آدم را آفرید و بعد میدانست که او به زمین برخواهد گشت خب چرا این کار را کرد؟ اگر از اولش قرار بود ما به زمین بیاییم چرا آدم را در بهشت گذاشت؟از طرف دیگر اگر اینجوری نبوده چرا آدم میوه خورد و ما را به اینجا آورد؟بالاخره قرار بود اینجا باشیم یا نه؟
    چون بحث استاد هم به جبر مربوط بود اینو گفتم.اگر اثری از شریعتی و یا هرکس دیگری می شناسید که مرا در این باره کمک کند لطفا معرفی کنید!

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *