حقیقت دین

صفویان قدرت تشیع را – بعنوان تشیعی که آرزوی توده های مردم بود . و تاریخش هزار سال مبارزه و شهادت و آزادی بود- ابزار دست سیاست و توجیه قدرت خویش کردند . در ظاهر به روحانیت و مقدسات مذهب شیعه تکیه کردند و به تجلیل پرداختند اما در حقیقت « زور » جامه ی تقوی و تقدیس شیعه پوشاندند . که به قول « رادهاکریشنا » بزرگترین فاجعه وقتی است که زور جامه ی تقوی و تقدیس می پوشد که هرگاه «زور» در کنار «حقیقت» قرار بگیرد ، این زور است که مانند موریانه حقیقت را می خورد و از درون پوک می کند ، آنوقت نه دیگر میتوان شناختش و نه به مبارزه اش برخاست و نه می شود به هیچ کار دیگری دست زد و نه حتی می توان « حقیقت » و «دین» را به عنوان حقیقت دین تشخیص داد.

تاریخ ادیان-دکتر شریعتی